اکبر روان شد چون سوی میدان (۲) لیلا بگفتا، با چشم گریان
نوحه ایام محرّم
اکبر روان شد چون سوی میدان (۲) لیلا بگفتا، با چشم گریان
کن ترک میدان آرام جانم ای نوجوان نادیده کامم
یکدم تأمل بینم جمالت (۲) شیری که خوردی، بادا حلالت
کن ترک میدان آرام جانم ای نوجوان نادیده کامم
یکدم روان شو قدت ببینم (۲) تا نوجوانی داغت نبینم
کن ترک میدان آرام جانم ای نوجوان نادیده کامم
شبها نخفتم ای جان مادر (۲) رنجها دیدم، شبه پیمبر
کن ترک میدان آرام جانم ای نوجوان نادیده کامم
رخت عروسی بهرت بریدم (۲) حجلۀ عیشت، آخر ندیدم
کن ترک میدان آرام جانم ای نوجوان نادیده کامم
امید لیلا، شبه پیمبر (۲) ما را مسوزان، تا صف محشر
کن ترک میدان آرام جانم ای نوجوان نادیده کامم
ارسال دیدگاه