اربعین باز آمد و غمهای عالم تازه شد قلب زینب خون شد و اندوه بی اندازه شد
واحد ایام اربعین
اربعین باز آمد و غمهای عالم تازه شد قلب زینب خون شد و اندوه بی اندازه شد
کاروان خون جگر از سیر غم باز آمدند عندلیبان نبی بر گل به پرواز آمدند
قمریان مصطفی شیون کنان پرپر زنان گرد قبر شاه عطشان بال غم بر سر زنان
مرغکان دلشکسته دیده ویران آشیان دیده تا خون می چکد از چلچراغ آسمان
ناله سر دادندکای مولای ما ای غرق خون مرگ سرخت معنی انا الیه راجعون
کوکبان آسمان مرتضی از شام تار جمع گشته گرد نعش آفتاب عرش یار
زیر معجز چشم زینب از میان اشک و آه دید هر سو یوسفی افتاده در دامان چاه
یک طرف در خاک خفته جسم عباس رشید نزد او افتاده مشک تشنه کام ناامید
یک طرف قاسم که در خون جگر کرده شنا خفته در خاک غریب و داغدار نینوا
یک طرف یک قبر کوچک از علی اصغر است یک طرف عون است و عبدالله و قبر جعفر است
زین میان بیمار آل مصطفی یعنی علی آن طبیب اهل دل تبدار حق، حق را ولی
آن علی سبط علی و آن امام بن امام کرده دوره دور غم را از مدینه تا به شام
آنکه در هر سجده اش هفت آسمان پرواز بود هفت دریای تعبّد هفت گردون راز بود
آمد آمد تا به نزد قبلۀ اهل نیاز نزد خاکِ آنکه بر پا داشت با خونش نماز
تا به قبر پیشوای نوجوانان بهشت آن حسن سیرت، علی غیرت، محمّد در سرشت
جوش زد از چشم خون پالاش اشک خون شده پر خروش از دیدگانش آب و آتشگون شده
قطره قطره اشک او بر لب هزاران نکته داشت در نگاه آسمان گوئی که اینسان می نگاشت
السلام ای غرق خون، خونِ خداوند جلی السلام ای ابن خون حق حسین بن علی
یا قبیل الدین یا صیف السیوف الاشقیا یا ابا المظلوم یا بن المصطفی و مرتضی
ما رأیت یا ابا العطشان فی ارض البلا جسمک المضروب و المجروح یا شمس الهدی
انت قطب الدین، امام الحق و میزان الکمال یا شهید بن شهید فی طریق لا یزال
تو حسینی وای ما عالم بداغت مبتلا خفته ای در خون که دین گردد ز عصیانها رها
شد فدای دین گلوی شیر خواره اصغرت دست عباس و تن صد چاک چاک اکبرت
رفتی و عرش خدا در ماتمت غمپوش شد دین درخشان شد چو شمع جسم تو خاموش شد
ارسال دیدگاه