سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

استاد ديدن
اگر انسان بخواهد در فني مهارت پيدا کند ، گريزي جر بهره مندي از استاد ندارد . زيرا انسان هر قدر هم در کاري خبره شود باز هم تجربه يک پيشکسوت به درد او مي خورد و مي تواند راهنماي کارش باشد.
بسياري از ذاکران عزيز هستند که کار خود را فقط با نوار پيش برده اند اما به اين مسئله اقرار دارند که اگر استاد مي ديدند پيشرفتشان چشمگير تر بود ، زير استاد تمام مراحلي را که يک نو آموز طي مي کند را گذرانده است و از احتياجات و نياز هاي فعلي او با اطلاع مي باشد و مي تواند به او در نقاط قوت نيرو بدهد و ضعف ها و نارسايي هاي او را گوشزد نمايد. اما از بدو امر سراغ استاد رفتن ، صحيح نمي باشد زيرا شخص بايد به يک حد مطلوب برسد سپس نزد استاد برود تا هم پيشرفت خودش بهتر شود و هم وقت اساتيد را ضايع نکند. اگر کسي بعد از مدتي تمرين و ممارست ، براي ادامه کار سراغ استاد برود ، برايش فايده بيشتري خواهد داشت . کسي که هنوز موقع خواندن دست و پايش مي لرزد و صدايش کامل از حنجره بيرون نمي آيد ، استاد براي او نمي تواند کاري بکند .
بهتر است حدود يکسال به همين تمريناتي که گفته شد و در بخش صداسازي نيز آمد بپردازد و سپس با دستي پر به شاگردي استادي در آيد تا دستش باز شود و بتواند از او کار بخواهد و او هم توانايي انجام آن را داشته باشد.
بهترين شکل اين مرحله آن است که بعد از مدتي تمرين که به فراخور استعداد و تمرين و پشتکار افراد تفاوت مي کند شخص مبتدي همراه استاد خود به مجالس و محافل مذهبي رفته و هر جا که استاد گفت برنامه کوتاه خود را ارائه دهد. مبتدي نيز بايد عزم خود را جزم نماید و هر توصيه اي که استادش به او مي کند ، با جان و دل انجام دهد . حتي اگر بسيار سخت باشد. اين کار سبب پيشرفت خود و دلگرمي استاد به شخص مبتدي شده و باعث مي شود که فنون را بهتر و بيشتر به او بياموزد.