سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

واحد شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، شعر از مردانی، آهنگ از عبدالحسین خرمایی

سحرگاه است و از هر بام و در بانگ اذان آید                   نوای دلنشینِ مرغ حق از آشیان آید

فضای کوفه خاموش است و لیک از خانۀ زهرا                 صدای صوت قرآن علی بر گوش جان آید

چه واقع می شود یا رب مگر امشب در این وادی              که در عین صلاوت ز آسمان بانگ فغان آید

به مسجد می رود شیر خدا اما نمی دانم                       به دنبالش چرا مرغ هوا شیون کنان آید

به لب ذکر دعا و دُرّ اشک از دیده می بارد                      به قرب دوست مشتاقانه قلبی خونفشان آید

مناجات علی هر خفته دل را می کند بیدار                     ز تسبیحش نوید رحمت از هفت آسمان آید

شفق رنگین و مه در هاله ای از خون شده پنهان              مگر بر فرق شه از خصم تیغ جان ستان آید

حجاب از روی زشت دیو ظلمت می رود یکسو                 بهار نخل بستان ولایت را خزان آید

ندای قَد قُتِل افکنده در أَرض و سماء غوغا                     غریو وا اماما از همه کون و مکان آید

دو تا پشت فلک شد دید چون نخل عدالت را                  ز محراب دعا فرق دو تا قد کمان آید

علی فُزتُ و رَبِ الکعبه در محراب می گوید                    عجب نَبوَد که سیر از جان خود جان جهان آید

ز محراب علی شد سرخ رو اسلام تا محشر                     به دنیا تا ابد از حنجرش بانگ اذان آید

به خون می غلطد اما مجتبی را می دهد فرمان                که مُحیی نماز آن مقتدای انس و جان آید

ندیده است و نبیند چشم گردون چون علی مردی            که بهرش ذوالفقار از جانب حق ارمغان آید

کریمی چون علی در مُلک امکان کی شود پیدا                به قرآن هَل اَتی در شأن آن والا مقام آید

عجب نبود اگر بخشد گناه عاصیان را حق                      چو در صحرای محشر آن شفیع عاصیان آید

چو عبدِ شاه مردانی است «مردانی» چه غم دارد              به محشر در پناه قاسم نار و جنان آید