ای شیعه مگر قتلِ شهِ کرببلا شد یا ماه عزا شد
نوحه ایام محرّم، از مرحوم ناخدا عباس
ای شیعه مگر قتلِ شهِ کرببلا شد یا ماه عزا شد
یا ماتم فرزند علی شیر خدا شد در دشت بلا شد
چون آب به روی شه لب تشنه ببستند دلها بشکستند
بسیار عزیزان حسین تشنه نشستند در دشت بلا شد
از تیر جفا اصغر او غرقه به خون شد زینب به فغان شد
این جور و ستم جمله ز اولاد زنا شد در دشت بلا شد
یک غنچۀ گل بر سر دست شه مظلوم آن کودک معصوم
مانند مه یک شبه انگشت نما شد در دشت بلا شد
اطفال شه دین همه لرزان و گریزان از جور لعینان
آتش به خیام حرم آل عبا شد در دشت بلا شد
ای شیعه از چه عون و عباس و علی اکبر ناشاد هم قاسم داماد
لب تشنه شهیدان همه در راه خدا شد در دشت بلا شد
ای شیعه از چه زینب و کلثوم و هم سکینۀ زار گردیده گرفتار
یا بلکه ز جور و ستمِ شمر دغا شد در دشت بلا شد
بر ناقۀ عریان ز جفا سیدِ سجاد با ناله و افغان
یا بسته به گردن غل و زنجیر به پا شد در دشت بلا شد
ای شیعه از چه اهل بیت زار آن شاه شهیدان با ناله و افغان
بر ناقه و محمل حرم شیر خدا شد در دشت بلا شد
ای شیعه از چه ذاکر فرزند زهرا «ناخدا» شد از فضل خدا شد
یا بلکه همه عالم از این غم به نوا شد در دشت بلا شد
ارسال دیدگاه