لیلا بگفتا ای شهِ، لب تشنه کامان دستم به دامان، آقا الامان
نوحه ایام محرّم از سید محمّد محزون
لیلا بگفتا ای شهِ، لب تشنه کامان دستم به دامان، آقا الامان
رودم به میدان میرود، در چنگ گرگان از هجر اکبر، مشکل بِرَم جان
آه واویلا، کو اکبر من
نورِ دو، چشمان ترِ من
شبها نخفتم تا سحر، پای گهواره تا تو را کردم، هیجده ساله
کردی امیدم نا امید، این بود خیالت رفتی ز دنیا، شیرم حلالت
آه واویلا، کو اکبر من
نورِ دو، چشمان ترِ من
دارم امیدی از خدا، یک بار دیگر در برم آید، نوجوان اکبر
گَردَم به دور قامتش، دستی به گردن بوسم دو چشم، شهلای اکبر
آه واویلا، کو اکبر من
نورِ دو، چشمان ترِ من
اکبر جوان تازه جنگ، این همه لشکر تا کی بیاید، در برم بینم
ترسم بمیرم نبینم روی او دیگر تا صف محشر نوجوان اکبر
آه واویلا، کو اکبر من
نورِ دو، چشمان ترِ من
ای زینب محزون بیا، کن تو امدادی تا بُریم امشب، رخت دامادی
اهل حرم گویند سرود، اندر این وادی از بهر اکبر، تا کنیم شادی
آه واویلا، کو اکبر من
نورِ دو، چشمان ترِ من
«محزون» سر و سینه زند، از بهر اکبر می کند نوحه، با دو چشم تر
گردی شفیعش ای جوان، در صف محشر از سر جرمش، بگذرند دیگر
آه واویلا، کو اکبر من
نورِ دو، چشمان ترِ من
ارسال دیدگاه