خیمه زده در جانم داغ گل صحرائی وقت است که باز آید هنگام شکوفائی
واحد ایام محرّم، شعر و آهنگ از محمّد جواد جعفری همت
خیمه زده در جانم داغ گل صحرائی وقت است که باز آید هنگام شکوفائی
فصلی که ز چشمانم خون میچکد اهسته تا ذگل دهد این دیده در وادی بینائی
فصلی که سحر خیز است دیجوری شبهایش فصل غم و فصل خون این فصل شکیبائی
فصلی است که غم بارد از دیده ابر دل بر غربت گلهای پژمرده مولائی
وقت است که همراه این قافله عرفان ره پویم و ره جویم تا منزل شیدائی
با قافله سالاری کآن ماه شب جان است با میر علمداری با مظهر پویائی
با زینب عرش دین زینب گل غمخواری با عابد بیماری تا شهر مداوایی
ای یاور سبز دل، برخیز که برخیزیم تا کشور سرخ خون تا وادی سودایی
ای عشق بیا اینک بر پهنه ایمانم تا باز ببار آید یک غنچه لیلائی
ای ساقی اهل دل یک جرعه بنوشانم از مشک اباالفضلی از آن خم مینائی
بر سینه بزن دستی، آن سینه غمبارت تا عشق فرو ریزد زان ابر مسیحائی
ای اشک ببار اینک بر پهنه رخسارم در ماتم گلزار نشکفته زهرائی
فریاد رسای خون ای حنجر توحیدی ای بر سر نی گویا ای سینه دریائی
ای معنی عاشورا ای زمزمه زمزم ای تیغ سحرآمیز بر سینه یلدائی
ای زهره زهرائی ای همسفر خورشید شمشیر زبان بر کش بر فرقه رسوایی
گر سالک راهی خیز کای «جعفری» آن یار رفت با بیرق عاشورا تا وادی طوبائی
ارسال دیدگاه