سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

واحد ایام محرّم

تیغ پایین آمدو در کربلا بیداد کرد                   ظلم بی­پایان دیگر در جهان بنیاد کرد

تیغ پایین آمد و نامردمی بالا گرفت                  خون فرود آمد نگاه پاک مولا را گرفت

تیغ آمد تیر آمد سنگ آمد وای من                  غرق خون شد چهره نورانی مولای من

کس در آن آشوب جز قوم بلا بر پا نماد              هیچ جز کفر و دغا بر پهنه صحرا نماد

اشک و خون در العطش پیچید و عالم سوز شد    در نگاه زینبی شب جلوه آن روز شد

بلبلان مصطفی نومید از گلها شدند                  دختران مرتضی بی­یاور و تنها شدند

روز آن روز بلا­پیما به بحر شب نشست              کودکان را دیده در سوز و شرار و تب نشست

قوم طغیان فتنه­ای را تازه­تر از سر گرفت            ناگهان از فتنه آتش خیمه­­ها را برگرفت

دختران فاطمه حیران و اشک­افشان شدند          گرد بیمار علی شمع بلا گردان شدند

غنچه­های ناز­پرور مضطرب شیون کنان              نازکان دامن گل شعله را دامن کشان

ناگه آتش بی­ حیا شد دامن گل را گرفت           نک لباس دختر دردانه زهرا گرفت

نانجیبی کرد تعقیب آن عزیز سوخته                شد سراسیمه روان آن نور جان افروخته

بارالها بی پناهی را نگر دختر چه کرد                مونس زینب انیس دخت پیغمبر چه کرد

اشک و آتش دامن کودک خدایا الامان              نانجیبان پشت سر سقّا و کودک ناتوان

ای پدر مولا علی ای در جهان حق را ولی           ای که می­لرزد ز نامت پشت دشمن یا علی

یا علی که دشمنانت عزم تو می­سوختند            بی تو امشب آتشی در جان ما افروختند

یا علی این کودکان بی­گناهت را نگر              دختران اشک ریز و بی­گناهت را نگر