من زینب نالانم، از داغ برادرها دارم سخنی امشب،از غایت حرمانها
واحد ایّام محرم، شعر از محمّد گرگین، آهنگ از مصطفی گراشی
من زینب نالانم، از داغ برادرها دارم سخنی امشب،از غایت حرمانها
دارم غم سنگینی، کان را نکشد کوهی واگو نکنم آن را، ترسم شکند جانها
یک لحظه به گوشِ جان، بشنو همه دردم را تا جور عدو بینی، و آن ماتم و این غم
شب بود و سیاهیها، غم بود و تباهیها حق زخمی خنجرها، در عرصۀ میدانها
امروزه مرا بنگر، تا حال دیام دانی من بودم و مولایم، عباس و دگر تنها
تا دین خدا گردد، قائم به دمِ یاران خون خوردم و خود دیدم، در خون همۀ آنها
بشنو که چها آمد، از دست عدو بر ما یاران مرا کشتند، لب تشنه به میدانها
عطشان همه اطفال و، خونین همۀ مردان زنها همه سرگردان، من ماندم و حرمانها
آمد شه دین آخر، گفتا که حلالم کن من میروم و بستم، با تو همه پیمانها
اشکی که ز سر اندوه،راهش به برون وا شد دریای سرشکی شد، در عالم و دورانها
او خون خدا بود و، من نالۀ آزادی هر جا که کشم آهی، سوزد دل انسانها
دانی همه احوالم، پس ناله کن و شیون تا زنده بماند حق، پیوسته به دورانها
ای شیعه بزن بر سر، تا کرببلا زن پر تا خون حسین بینی، جوشان به دل و جانها
او خطبۀ خون خواند و، من خطبۀ گِل خواندم او کشته به میدان شد، ما خوار بیابانها
او بر سر نی گشت و، ما بیسر و سامانها حقا که خدا یار است، با بیسر و سامانها
گر اهل دلی بشنو، زیرا که حسینم گفت ذّلت به کجا و ما، با این همه ایمانها
هر نور هدایت او، کشتی نجات هم او اندر شب ظلمانی، و اندر یَم طوفانها
هر کس ره او پوید آب حَیِوان جوید گلهای جنان بوید در روضۀ رضوانها
پایان نکنی مخلص غمنامۀ این ماتم گویی که «گراشی» خوش، چاکیده گریبانها
ارسال دیدگاه