سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

واحد ایّام محرم، شعر از مرحوم سید ابوالمکارم بلادی،آهنگ از عبدالحسین خرمایی

بندۀ خاص خداف دادرسِ روزِ جزا                     مایۀ فخر بنی آدم و شاه شهدا

زادۀ ختم رسل سرور اولاد خلیل                      بندۀ خاص و محبوب خداوند جلیل

حامی دین حق و حافظِ اسرار رسول                 راحتِ روح علی،زادۀ زهرای بتول

آن که پیغمبرِ اسلام بُوَد نورِ دو عین                 سید و سرورِ احرار و وفادار حسین

سومین رهبر اسلام و امامِ معصوم                   آن­که توأم شده نامش همه جا با مظلوم

آن­که حاضر بشد از روی صداقت و صفا              که کند هستی خود در ره اسلام فدا

آن­که سر داد که اسلام سرافراز شود                 اهل حق در همه جا، شاخص و ممتاز شود

دست عباسِ علمدار جدا شد از تن                   تا که اسلام بماند ز حوادث ایمن

پیک اکبر ناشاد که شد غرقِ به خون                تا بود رایت توحید درخشان و مصون

گلوی اصغر اگر، شد هدف تی جفا                   بهر دین بود و حفظِ شرفِ انسانها

الغرض خسرو خوبان پسر شیر خدا                  رفت سوی حرم محترم آل عبا

روز شد در نظر اهل حرم همچون شب              کرد چون شاه یکی پیرهن کهنه طلب

گفت با زینب و کلثوم و سکینه و رباب              سخنانی که کند سخت­ترین قلب کباب

دست سجّاد به عنوان امانت بفشرد                    زینب و اهل حرم را به خداوند سپرد

با همه تشنگی و حزنِ فزونتر ز حساب              کرد با لشکر بی­رحم و فرومایه خطاب

گرچه امروز بسی خسته دل و مهجورم              من حسینم به خداوند ز ذّلت دورم

تا به رگهای تنم هست یکی قطره ز خون           نهراسم ز کسی و نشوم خوار و زبون

حاضرم تا بشوم با لب خشکیده شهید               لیک هرگز نشوم راضی بیعت به یزید

گرچه شد قلب من از داغ عزیزانم ریش             ارزش دین بود اندر نظرم از این بیش

شاه با موعظه بر قوم ره عذر ببست                   ناگهان جبهۀ پر نور و شریفش بشکست

شرم دارم به خداوند ز روی زهرا                      که بگویم چه آن لحظه در آن دشت بلا

وحشیانه همه یکباره نمودند هجوم                   تا که شد زخم شه لب افزون ز نجوم

یک طرف گریۀ جان سوزِ رقیه و رباب                یک طرف شمر پی قتل شهِ دین به­شتاب

مسئلت دارم از لطف خداوند علیم                     به حق ختم رسولان و آن خُلقِ عظیم

که دهد کشور اسلامی ما بیش از پیش               مورد لطف و عنایات و فزون از حد خویش

باشد این فخر «مکارم»  که به توفیق خدا            بود از نوحه سرا، بهر عزیز زهرا