سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

واحد ایام محرم، آهنگ از مرحوم ناخدا عباس دریانورد

شيعه زن به سر ز ره وفا به عزاي نوگل مصطفي
                                        كه بريده شمر لعين ز كين سر آن جناب را از قفا
چو شنيد خواهر مضطرش كه بريده شمر لعين سرش 
                                        بدريد جامه صبر و زد به سر آن صبيه ی مرتضي

به فغان و ناله ز حد فزون بشد از خیام حرم برون 
                                        به میان خاک و میان خون چو بدیده آن شه مه لقا

چو بديد جسم برادرش كه نبُد به تن سر انورش
                                        بشنيد از ره حنجرش كه بخواند سورة هل اتي

بگرفته پیکر پاره اش به بغل نموده نظاره اش 
                                        که بُدی فزون ز ستاره ها همه زخمهای پر از جفا

بنمود رو به برادري و خطاب بر تن بي سري
                                        كه كدام قوم ستمگري، بجهان نموده چنين جفا
به مقام جد مطهرت، بجلال باب غضنفرت
                                        تو به حق حرمت مادرت بده پاسخ اي شه لافتي
تو برادرا بگو از وفا سخني به زينب بي نوا
                                        تو به نوجواني قاسم و تو به فلب پاره ی مجتبي
سر تو به روي سنان كين، تنت اوفتاده ابر زمين
                                        هم اسير فرقه دون به بين حرم مطهر مصطفي

بَلَغَ العُلی  بِکمالهِ کَشَفتَ دُجی بجمالهِ
                                        حَسُنت جَمیعُ خِصالهِ بِدَلَ اَلجمیعُ بِمالَها
بنگر تو پور علیل خود و حرمسرای جلیل حود
                                        همه دختران اسیر خود به میان لشکر بی حیا

بنگر چه سان شهداي خود به زمين و دشت بلاي خود
                                        همه اوفتاده به جاي خود ز جفاي فرقه اشقيا
تو شها به بزم عزا نگر، تو به محفل و اين سرا نگر
                                        همه شيعه ی با وفا نگر، نظري به مجمع بي ريا
بده نصرتي به شه جوان كه شده به عالميان عيان
                                        ز سياست و ز عدالتش، متحير و همه يك صدا
چه حزين نواي تو ناخدا چه قيامتي است در اين عزا
                                        چه عزا عزاي شهنشهيست كه نموده وعدۀ خود وفا