سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

وباز دوبیتی

با 

گویش محلی

چه خواشه یار دیرت بو

چه خواشه منتظر موندن

و یاد یار خو رفتن

و یاد او فیز خوندن

انتظار وصل انتظار شیرینی است.

پس خوش است دور بودن از یار

و به یاد او زیستن چه در خواب چه در بیداری 

خوشا به یاد دلبر فایز خوندن.

مو گفتم منتظر ماندن

بخونش منتظررفتن

نه تینا پی پیاده بلکه

پی طیاره سیش روندن

دو چی میگم که ژندی 

هر کسی بی او دوتا زهره

اول عشق و دویم در 

انتظاریار سر بردن

دو چیز است که زندگی بدون آن ها ارزشی ندارد و تلخ است .

اول عاشق بودن و دوم در انتظار وصل زیستن و به دنبال هدف و معشوق بودن

دلی که عشق یاری توش نبسه نیله خو دل نی

تلمبه ی خین و هرگس،هنر نی خین پشکوندن

چه عمری بی،نبی ای انتظار وصل دلداری

چه فرقی داشت پی مردن چه فایدی داشت دی موندن

امید آدمی بایس و آسونی نبو دس رس

نه یارت حاضر اوو بس  و تال مین ترزوندن

توزی