علینقی دشتی

دفتر بیست و یکم
با شعرای دوببتی سرای جنوب
علینقی دشتی
از سید علینقی شریعت زاده دشتی وفات 1318 خورشیدی. ده ترانه در کتاب شروه سرای در جنوب ایران فراهم آمده است.
دوبیتی هایی نیز به زبان محلی سروده است در شرح حال او در یکی از ماخذ چنین آمده:
موطنش قریه میانخره دشتی است در لغت و صرفو نحو
،تسلط کامل داشته و ادیبی فرزانه بوده است.
سحر با باغبانی گفت بلبل
اگر مردم تو باری بی تامل
به برگ نسترن بهرم کفن کن
بکن دفنم به زیر شاخه گل
مرا از آتش هجران مسوزان
چو مجنونم مده سر در بیابان
بلی لیلی و شان را عادت اینست
که عاشق را کشند از درد هجران
زهجرانت مرا داغی است بر دل
که تا حشرم به جان بگرفته منزل
پس از صد قرن اگر خاکم ببویند
کنند اشمام بوی سوزم از گل
به تیغت گر کنی سر از تنم باز
به زیر تیغ می خوابم بصد ناز
در اندم گر فتد چشمم به رویت
زتو نا کشته گیرم خونبها باز!
توزی (مداح)
ارسال دیدگاه