سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

دفتر بیست و یکم

با شعرای دوبیتی سرای جنوب

صافی جمی

صافی، تخلص شعری یکی دیگر از دوبیتی سرایان جنوب است.

وی از اهالی جم  و نام اصلی او. حسین ابن محمد الشلدانی الجمی است.

شایع است او که ابتدا روحانی بوده به عشق ریبارویی گرفتار آمده و تحت تاثیر جاذبه آن عشق به سرودن شعر پرداخته است و چون در عشق ناکام گشته

به دوبیتی سرایی پرداخته است.

صافی در سال 1309 هجری قمری در گذشته است.

زمانی زخم دل گر یافت بهبود

دوباره سیل خون زان زخم بگشود

در او خار محبت ریشه کرده

بجز وصلش ندارد مرهمی سود

الا ای مرحم زخم دل من

به تو آسان هزاران مشکل من

به یاد عشق تو،صافی غباریست

به آتش سوختی اب و گل من

مگر گل باز بار آمد به باغم

که خوش بو شد زبوی آن دماغم

تشهد در نماز ار شد فراموش

کنم صافی قضا بعد از فراقم

نه تنها دل زهجریار سوزد

که سر تا پای من زان نارسوزد

زهجرانش اگر آهی بر ارم

تر و خشک و در و دیوار سوزد

توزی مداح