سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

دوستان.سلام

لطفا توجه داشته باشید.

به اعتبار ارزشهای درد مندانه و عشق انگیز شرایط جغرافیایی است که شعر جنوب

با همه ثمر بخشی هایش رنگی از درد و کار دارد وپیشانی بلند زحمت کش جنوبی از عنایت عشق ، عشق و رنج بی نصیب نمیماند

از این روست که صدای انسان در جنوب با همه اتفاق معنایی که با صدای سبز برادرشمالی خود دارد،

همیشه با بغض ویژه ایی توام است.

مثلا مایه دشتی که دارای تاثیرات خاص خود میباشد و با خون عطش زده روستایی جنوبی امیزش عجیب دارد.

از روزگار ساسانیان به صورت 

چروه

و

چروک

و نهایت شروه به معنای ریتم درد مندانه ی اشعاز فایز، مفتون.ووووووو

خوانده میشده 

و آدمیزاد جنوبی  با حرکت غربت واره زیر و بم آن به تفکری اصیل می پرداخته حال آنکه همین نوا در گیلان سبز در شمال پربرکت، روستاییان شاد را با ریتم دل انگیز   لاکو به رقص و پایکوبی وا میدارد.