اشعار فایز 2

سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

دل آگه چه محتاج برید است ؟  چه حاجتمند پیغام و نوید است؟  خبر از حال فایز یار دارد  چه لازم دیگرش گفت و شنید است  -------------------------------------------------------

اشعار فایز 2

نویسنده ی این مطلب: سایت کربلایی حسن توزی
تاریخ ارسال مطلب: سه شنبه 17 شهریور 1394
مطلب در موضوعاتشناخت دو بیتی ، دوبیتی های مرحوم فایز ،
اشعار فایز 2

دل آگه چه محتاج برید است ؟ 

چه حاجتمند پیغام و نوید است؟ 

خبر از حال فایز یار دارد 

چه لازم دیگرش گفت و شنید است 

-------------------------------------------------------

هر آن کس عاشق است از دور پیداست 

لبش خشک و دو چشمش مست و شیداست 

بود فایز مثال روزه داران 

اگر تیرش زنی خونش نه پیداست 

------------------------------------------------------------

رخ تو آتش و زلف تو دود است 

مرا زین سرد مهریها چه سود است ؟ 

چو فایز در بیابان تشنه جان داد 

چه حاصل در صفاهان زنده رود است ؟

---------------------------------------------------------------

دگر از نو نوای نی بلند است 

مگر چون من ز هجران گله مند است 

چو فایز ناله اش بی موجبی نیست 

کسی دور از نیستانش فکنده است

----------------------------------------------------------------

به دوشش گیسوان خوش دلپسند است 

که این مخصوص ان قدّ بلند است 

حمایلهای گیسو یار فایز 

تو گویی جنگجویی با کمند است 

----------------------------------------------------------------

سخن آهسته تر گو دلبر اینجاست 

بت حوراوش مه پیکر اینجاست 

نگر قد و جمال یار فایز 

گل اینجا سرو اینجا عبهر اینجاست 

عبهر:نرگس 

------------------------------------------------------------

من از چشم تو می ترسم که مست است 

که هم مست است و هم خنجر به دست است 

بت فایز به ایمای دو ابروش 

چرا با راست بازان کج نشسته است ؟

-------------------------------------------------------------

برو قاصد که در رفتن ثواب است

به تعجیلی برو حالم خراب است

به تعجیلی برو در پیش دلبر

بگو فایز دمادم در عذاب است

-----------------------------------------------------------

عرق بر چهره ات گل یا گلاب است؟ 

ویا پروین به روی ماهتاب است ؟ 

نشانده یار فایز نقره بر آل ؟ 

و یا بر آتش تر خشک آب است ؟ 

 -------------------------------------------------------------

نه هر بالانشینی ماهتاب است 

نه هر سنگ و گلی در خوشاب است 

نه هر کس شعر گوید فایز است او 

نه هر ترکی زبان افراسیاب است 

----------------------------------------------------------------

به رویش زلف اندر پیچ و تاب است 

همان این اضطراب از التهاب است 

از آن فایز ! سیه فام است زلفش 

که دایم در جوار آفتاب است 

---------------------------------------------------------

نه هر رخشنده کوکب آفتاب است 

نه هر پیغمبری صاحب کتاب است 

نه هر شیرین شود معشوقه ، فایز 

نه هر آب روان بینی گلاب است 

دل من همچو رستم در عتاب است 

چو توران ملک سلم از او خراب است 

رقیب گرسیوز و فایز ، سیاوش 

فرنگیس عشق و دل افراسیاب است 

-------------------------------------------------------

اگر در عهد ، ابروت منکر ماست 

ولی تصدیق تو چشمان شهلاست 

لب و دندان و زلف وخال ، فایز 

مرا زین چهار شاهد قطع دعواست 

سر زلف سیاهت شام یلداست 

طلوع صبح در جیب تو پیداست 

شب و روز تو فایز همچنین است 

خوشم کاین هر دو نعمت قسمت ماست 

------------------------------------------------------------

خبر از دل ندارم نیست یا هست 

برید از ما و با دلدار پیوست 

گله از دل مکن فایز که پیری 

تو را از پا فکند و رفت از دست 

----------------------------------------------------------

ز من ببرید جانان باز پیوست 

شکست عهد کهن آیین نو بست 

بحمدالله غمین برخاست دشمن 

به بزم دوست فایز شاد بنشست 

دلا دیدی که دلبر عهد بشکست 

ز ما ببرید و با اغیار پیوست 

تو فایز از جفای بی وفایان 

بسایی تا قیامت دست بر دست 

----------------------------------------------------------

بتا عشقت به جانم آتش افروخت 

که تا صبح قیامت بایدم سوخت 

گر از آبم برون آری بمیرم  

وفاداری ز ماهی باید آموخت 

------------------------------------------------------

به قربان حنای پشت دستت 

تو قلیان چاق مکن می سوزه دستت 

تو قلیان چاق مکن از بهر فایز 

خودم چاق می کنم می دم به دستت 

------------------------------------------------------

اگر از رخ براندازی نقابت 

کنند مردم خیال آفتابت 

از این پوشیده ای رخ یار فایز 

که ترسی شب کسی بیند به خوابت ؟

----------------------------------------------------------

بتا بر طرف معجر کن نقابت 

مهل بی پرده مانند آفتابت 

بت فایز بپوشان رخ که ترسم 

شبی نا محرمی بیند به خوابت 

-------------------------------------------------------

ز هم بگسسته ای بند نقابت 

که بنمایی به مردم آفتابت 

مه فایز بپوشان رخ اگر تو  

ز قتل عام باشد اجتنابت 

---------------------------------------------------------

گهی دل مسکنش در کنج لبهات 

گهی در حلقه زلف چلیپات 

دل فایز گهی بر پشت ابروت 

گهی در زیر نرگسهای شهلات 

--------------------------------------------------------------

به چشمان تو دل دادم امانت 

لب و دندان تو کرده خیانت 

دل فایز به زنجیر دو زلفت 

گرفتی خود چرا کردی جنایت ؟

------------------------------------------------------------------

ندارم راحتی جز زجر و زحمت  

به جز خواری و دشواری و محنت 

دل فایز به پیری کرده پرواز 

به باغ گلرخان چون اشتر مست 

-------------------------------------------------------------------------

سحر برخیز گو لالای رودت 

که تا من بشنوم صوت و سرودت 

که فایز از خدا یک وایه داره 

نشیند بار دیگر روبرویت 

------------------------------------------------------------------------

چرا خواهی که من آیم به غربت ؟ 

چرا باید کشم این رنج و محنت ؟ 

درازی عمر فایز این چنین شد 

که لعنت بر چنین عمری به ذلت 

---------------------------------------------------------------

بگو با دلبر ترسایی امشب 

چه میشد گر که بی ترس آیی امشب 

لبان خشک فایز را ز رحمت 

بر آن لعل لب تر سایی امشب 

--------------------------------------------------------------------

سوار خنک خوش رفتارم امشب 

روانه جانب دلدارم امشب 

چو سلطان حبش فایز ز شوقش 

جهان زیر نگین پندارم امشب 

---------------------------------------------------------------------

نسیم روح پرور دارد امشب 

شمیم زلف دلبر دارد امشب 

گمانم یار در راه است فایز 

که این دل شور در سر دارد امشب

------------------------------------------------------------------------

دلم در نزد جانان است امشب 

چو مرغ نیم بریان است امشب 

کبابی از دل فایز بسازید  

که سرو ناز مهمان است امشب 

-----------------------------------------------------------------------

خروس عرش بی غوغاست امشب 

طلوع صبح نا پیداست امشب 

سر فایز به بالین تو ای یار 

نمی دانم چه واویلاست امشب 

-------------------------------------------------------------

صنم تا کی دل ما را کنی آب 

دل نازک ندارد این قدر تاب 

اگر تو راست میگویی به فایز 

به بیداری بیا پیشم نه در خواب

-----------------------------------------

 

سحرگه زورق سیمین مهتاب 

چو در دریای اخضر گشت غرقاب 

بت فایز ز هامون سر برآورد 

دوباره شد شب مهتاب احباب 

--------------------------------------------------------------------

به رخ جا داده ای زلف سیه را 

به کام عقرب افکندی تو مه را 

که دیده عقرب جراره فایز 

زند پهلو به ماه چهارده را 

----------------------------------------------------------

اگر خواهی بسوزانی جهان را 

رخی بنما بیفشان گیسوان را 

بت فایز اشارت کن به ابروت 

بکش تیغ و بکش پیر و جوان را 

--------------------------------------------------------------

مزن شانه به زلف پر شکن را 

مپوش از سنبل تر یاسمن را 

دل فایز وطن دارد در آن زلف 

مکن دور از وطن اهل وطن را 

----------------------------------------------------------

بگو آن قاصد نیکو لقا را 

ببر بر دوستان پیغام ما را 

همان ساعت که دیدی یار فایز 

به خاطر آوری این بینوا را 

-----------------------------------------------

بتا آهسته تر بردار پا را 

از این دام بلا بر دار ما را 

سراغ نیمه جان داری ز فایز 

بیا بستان سر منت خدا را 

بهار آمد گلستان شد مطرا 

شدند از نو عنا دل مست و شیدا 

جوانی کاش فایز بد چو گلشن 

که هر ساله شدی سرسبز و خضرا 

----------------------------------------------------

به زیر پرده آن روی دل آرا

بود چون شمع در فانوس پیدا

دل فایز چو پروانه به دورش

مدامش سوختن باشد تمنا

 

---------------------------------------------------------------

خوش آن ملک و خوش آن دلبر خوش آنجا 

خوش آنجایی که دلبر کرده ماوا 

بت فایز بود هر جا بهشت است  

چه ترکستان چه هندستان چه بطحا 

------------------------------------------------------------

مرا خلد برین دی بودیم جا

کنونم دوزخ است امروز ماوا

نمانده دی نماند فایز امروز

خدا داند چه باشد حال فردا...

 

----------------------------------------------------

عجب دارم از آن زلف چلیپا 

که دارد صد هزاران دل در آن جا 

بت فایز مزن شانه بر آن زلف 

مکن ویرانه خود آن آشیانها 

---------------------------------------------

به دست آن بت طاوس زیبا 

میان عاشقان شد فتنه برپا 

دل فایز همیشه در هراس است 

که ما کشته شویم و یار رسوا

ارسال دیدگاه

کد امنیتی رفرش