دوبیتی های فایز1

سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

سری بردار و سر بالا کن ای دوست نگاهی بر دلم حالا کن ای دوست دل فایز چو طفل غم گرفته بخوابانش ،‌کمی لالا کن ای دوست ------------------------------------------------- اگر از روی تو مهجو

دوبیتی های فایز1

نویسنده ی این مطلب: سایت کربلایی حسن توزی
تاریخ ارسال مطلب: سه شنبه 17 شهریور 1394
مطلب در موضوعاتشناخت دو بیتی ، دوبیتی های مرحوم فایز ،
دوبیتی های فایز1

سری بردار و سر بالا کن ای دوست

نگاهی بر دلم حالا کن ای دوست

دل فایز چو طفل غم گرفته

بخوابانش ،‌کمی لالا کن ای دوست

-------------------------------------------------

اگر از روی تو مهجورم ای دوست 

ز درد دوریت رنجورم ای دوست 

جدا فایز ز تو نز بی وفایی است 

خدا داند که من مجبورم ای دوست 

-------------------------------------------

رخت تا در نظر می آرم ای دوست 

خودم را زنده می پندارم ای دوست 

ولی چون تو برفتی یار فایز  

بگو این دل به کی بسپارم ؟ ای دوست

----------------------------------------------------

اگر دوران دهد بر بادم ای دوست  

وگر هجران کند بنیادم ای دوست 

مکن باور که فایز ، چشم و زلفش 

رود از خاطر و از یادم ای دوست 

------------------------------------------------------------

اسیرم کرده چشم مستت ای دوست 

قتیلم کرده تیر شستت ای دوست 

خوشا فایز رود اندر گدایی 

ولی دستش بود در دستت ای دوست

--------------------------------------------------

به گل ، سنبل فروهشته که گیسوست 

کشیده تیغ چشمانش که ابروست 

مترجم کرده ابرو یار فایز 

که بسم الله اینک مصحف روست

---------------------------------------------------------

مبر نام جدایی ترسم ای دوست 

که همچون مار بیرون آیم از پوست 

مکش فایز ، که هجران کشت او را 

تن مقتول آزردن نه نیکوست

--------------------------------------------------

نگارا ! شربت از لبهات بفرست 

گلاب از گوشهء چشمات بفزست 

برای توتیای چشم فایز 

کف دستی ز خاک پات بفرست 

-------------------------------------------------------

سرم پر شور و شیدای تو کافی است 

دلم داغ تمنای تو کافی است 

به سیر گلستان فایز چه حاجت ؟ 

خیال سرو بالای تو کافی است 

------------------------------------------------------

نه چشم است آن که چشمانش ندیده است 

نه گوش است آن که صوتش ناشنیده است 

ز فایز پرس حسنش پای تا سر 

که شبها رنج بی خوابی کشیده است

--------------------------------------------------------------

 

رخ تو دلبرا مانند ماه است 

رخ من از غمت چون برگ کاه است 

به فایز عهد یاری بسته بودی 

مگر نه عهد بشکستن گناه است ؟

--------------------------------------------------------

به لب خال سیاهت جایگاه است 

شب من بدتر از خال سیاه است 

به فایز بوسه ای زآن لب عطا کن 

که گر محروم میسازی گناه است 

-------------------------------------------------

به دارالملک تن ، دل پادشاه است 

جوارح در اطاعت چون سپاه است 

به هر جا عزم دارد شاه فایز 

که را یارا که گوید این نه راه است 

-------------------------------------------------------

مرا یاران ! وصیت این چنین است 

که در هر جا که آن جانان مکین است 

به دوش آنجا برید تابوت فایز 

که جای تربتم آن سرزمین است 

---------------------------------------------------------

دلم در گوشهء چشمش مکین است 

نشسته تا ابد منزل گزین است 

دل فایز گرفته خوش مقامی 

بلی ، خوشدل دل کوثر نشین است 

----------------------------------------------------

خدنگ مه جبینان دل نشین است 

جفای نازنینان نازنین است 

نشد رسته دل فایز از این دام 

سر زلف بتان حبل المتین است 

---------------------------------------------------

نه هر آهوی دشت ، آهوی چین است 

نه هر گاوی که بینی عنبرین است 

نه هریاری وفادار است فایز ! 

وفا در خطّّهء ارمن زمین است  

------------------------------------------------------

در این عالم غمم از حد فزون است 

دلم از بهر خوبان غرق خون است 

گله از تو ندارم یار فایز ! 

شکایتها ز بخت واژگون است 

----------------------------------------------------

به گلشن تا ز گل نام و نشان است 

حدیث بلبل و گل در میان است 

جهان تا هست ذکر شعر فایز 

میان دوستان این داستان است 

--------------------------------------------------------

سر زلف تو جانا ! لام و میم است 

چو بسم الله رحمن الرحیم است 

به هفتاد و دو ملت برده حسنت 

قدم از هجر تو مانند جیم است 

---------------------------------------------------------------

 

مرا در پیش راهی پر ز بیم است 

از این ره در دلم خوفی عظیم است 

برو فایز ! میندیش از مهابت 

که آنجا حکم با ربّ رحیم است  

-------------------------------------------------------------------

هنوزم بوی زلفش در مشام است 

هنوزم ذوق لبهایش به کام است 

کجا فایز شود از ناله خاموش ؟ 

مگر آن دم که در خاکش مقام است 

------------------------------------------------------------------------

دلا ! امشب نه وقت قال و قیل است 

نه هنگام حکایات طویل است 

ببین فایز ! قوافل در قوافل 

به هر جانب صدای الرحیل است  

-------------------------------------------------------------------

نه هر سرچشمه ای آب زلال است 

نه هر لاله رخی صاحب کمال است 

نه هر برگشته بختی هست فایز 

نه هر گلدسته خوان مثل بلال است 

-----------------------------------------------------------------------

دلم از دست خوبان چاک چاک است 

تنم از هجرشان اندوهناک است 

چو فایز خورده باشد تیر غمزه 

ز تیر طعنه دشمن چه باک است ؟ 

----------------------------------------------------------------------

نه هر ویرانه دل ماوای عشق است 

نه هر سینه که بینی جای عشق است 

دلی همچون دل فایز بباید 

که او اندر خور سودای عشق است 

----------------------------------------------------------------------

تو خوبی ، او زخوبی بی نیاز است 

تو سروی ، آن پری رخ سرو ناز است 

مرنج از راستی دلدار فایز 

تو بازی آن نکو رخ شاهباز است 

-----------------------------------------------------------------

تو که ای دل مکان در کوی یار است 

تو که روز و شبان آنجا قرار است 

تو که با فایزت نبود علاقه 

بگو دیگر تو را با ما چه کار است 

------------------------------------------------------------

بهشت است این زمین یا کوی یار است 

که خاکش نافه مشک تتار است 

حدیث سلسبیل و حور ، فایز 

بیان صورت و لبهای یار است 

مرا این زندگی از بوی یار است 

و گرنه جان بدین پیکر چه کار است ؟ 

کنون که هست فایز ، زنده ز آن است 

دو چشم و دل به راه انتظار است 

-------------------------------------------------------------------

دلم را تیر مژگانت شکار است 

نه مجبوری است ، دل خود خواستار است 

مکش از سینه فایز خدنگت 

که این ز آن دست و بازو یادگار است 

-------------------------------------------------------------

ندانم چون کنم دل بی قرار است 

به چشمم روز روشن ،شام تار است 

ندانم راز دل با کی بگویم 

دو چشمم فایز ،اینک اشکبار است 

---------------------------------------------------------

شب ابر است و دنیا تیره تار است 

خیالم پاسبان کوی یار است 

پلنگ نفس فایز ، سینه بر خاک 

بکش جانا ، که هنگام شکار است 

----------------------------------------------------------------

نه قامت ، تازه سرو جویبار است 

نه نرگس ، چشم آهوی تتار است 

حدیث سلسبیل و حور ، فایز 

بیان صحبت لبهای یار است 

--------------------------------------------------

چه مقصود است از این ، جانا بگو راست 

گهی کج می نهی زلفت گهی راست 

بگفت از بهر بیم خصم فایز 

که یعنی مار و عقرب هر دو ما راست 

ارسال دیدگاه

کد امنیتی رفرش